Od Clarke

W Obozie zaczynało brakować leków, a potrzebujących przybywało. Niemniej jednak radziliśmy sobie całkiem nieźle. Wyszłam z namiotu i rozejrzałam się po obozie, zobaczyłam po drugiej stronie jak półnagi Bellamy lustruje wzrokiem grupkę jakichś chłopaków.

Przewróciłam ostentacyjnie oczyma i skierowałam się w jego kierunku, przystanęłam w sporej odległości od chłopaka i mruknęłam. 

- Ubierz się, trzeba im w końcu powiedzieć, że nie mamy czym ich leczyć. - uśmiechnął się szelmowsko i odparł.

- A co nie możesz się napatrzyć? - denerwował mnie tym swoim prostactwem, ale ludzie go słuchali, więc wyboru zbytnio nie miałam. 

- Po prostu się ubierz. Ty tym razem przemawiasz. - odburknęłam i założyłam dłonie na piersi. Bell ubrał koszulkę i kurtkę, a potem niemym gestem zaprosił mnie obok siebie, a potem krzyknął.

- Zbierzcie się tu wszyscy. - nie musiał się długo prosić, bo już po chwili przed nami utworzyła się spora grupka ludzi, a ten lustrując każdego wzrokiem zaczął. - Zapas leków, który Kanclerz zostawił w lądowniku jest już na wyczerpaniu i tak po lądowaniu zostało tego stanowczo za mało, większość spaliła się podczas uderzenia, więc resztki, które zostały będą używane tylko w najbardziej wymagających sytuacjach. -kontynuował, a potem spojrzeliśmy na siebie.

- Możecie wrócić do swoich zajęć. - odparłam i wróciłam do namiotu, w którym i tak spędzałam większość czasu.


Bell? :p